Yazar: Janiffer L. Armentrout
Sayfa sayısı: 354
Yayın evi: Dex
Notum: 4
Her şeye yeniden başlamak çok berbat.***Annemle birlikte Batı Virginia’ya taşındığımızda, kendimi sıkıcı işlere adamıştım, ta ki tüyler ürpertici yeşil gözleri ve kaslı vücuduyla yan komşumuz karşımda dikilene kadar Ama işler tahmin ettiğiniz gibi gitmedi.O, ağzını açtı.Daemon hem kabaydı hem de kendini beğenmiş bir pislikti.Birbirimizden hoşlanmamıştık. Tam hikâye burada bitiyordu ki bir kazaya uğradım ve Daemon zamanı dondurarak beni kurtardı.Yakışıklı uzaylı komşum üzerimde bir iz bırakmıştı.Yanlış okumadınız. O, bir uzaylı. Daemon ve kız kardeşinin yeteneklerini çalmak isteyen düşmanları vardı ve Daemon’ın bıraktığı iz bütün düşmanları başıma toplamıştı.Bu korkunç durumdan canlı kurtulmak içinse tek yapmam gereken üzerimdeki uzaylı izi etkisini yitirene kadar Daemon’ın yanından ayrılmamaktı.
Biliyorum. Kitap çıkalı bayağı oldu. Ama ben kitap ilk çıktığında 5. sınıfa gidiyordum. Ve aklım fikrim hala winx kızlarındaydı. Yani böyle şeyler okumuş olmamı beklemeyin. ( Blogger'ın kendini yağ gibi üste çıkarma çabaları vol.98709839787387492 )
Neyse, şu sorgu olayını bir kenara bırakalım ve siz de seriye yeni başlayan birinden bir yorum okuyun. Ancak uyarıyorum eğer kitabın hastası ve eleştiri kaldıramayan bir yapınız varsa lütfen ağır yorumlar yapmayın!
Aslında kitap uzun zamandır rafımda duruyordu ve bir yanım onu alıp okumama söylüyordu. Kitabın adını daha önceden bir çok kez duymuştum. Tabii tek ilgilendiğim yanı esas oğlanımızın adıydı. DEYMIN! Bu ismi Vampir Günlükleri'nden beri sevmişimdir. ( TVD bu sezon final yapacaklar diyorlar :( ) Bu isme karşı bir zaafım var. Doğrusu bu isimli kötü çocuklara.
Daemon benim o zor tarif edilen kötü çocuk tanımlarımdan birine uyuyordu. Gıcık, esprili ve belalı. O laf sokmaları Katy'yle kavgaları harikaydı. Hele o sorumluluk sahibi ağabey tavırları çok güzeldi. Dee'yle arasında acayip kıskanılası bir kardeşlik var.
Şimdi neden puan kırdığımı sorarsanız Katy yüzünden. Ya da yazar mı demeliyim bilmiyorum. Kızı biraz fala klişe seçmiş gibi. Yani artık not ortalaması yüksek, kitap manyağı ( kitaplara lafım yok. Sadece bu sevginin artık her ana karakterin ön plandaki hobisi olması can sıkmaya başladı), sıkıcı, ebeveynini kaybettiği yada anlaşamadığı için mutsuz olan karakterlerden gına geldi. Bir de pek beğenmediğim ve bu yüzden kız anlatımı hikayelere karşı bi antipati duymama sebep olan iç ses olayını da beğenmiyorum. Yani şu 'öküz', 'hayır tabi ki de ona aşık değilim .s.s' tavrı yorumları pek beğenmiyorum. Biraz daha olgun karakterler olmasını isterdim. Bir de size bundan önceki bir kaç yayınımda bahsetmiştim 'mantıksız saçma kahramanlıklar' diye. İşte bu kitapta onu gördüm ve gerçekten sinir bozucuydu.
SPOİLER İÇERİR:
Hayır yani Daemon'ın elbet bir planı vardır. Ya da ne bileyim oradaki en az bir kişinin vardır. Ne diye onları kurtaracağım diye kendini feda ediyorsun ki. Biraz oturup düşünsen ne güzel mantıklı cevaplar çıkar.
SPOİLER BİTTİ.
Kitap da Katy'yi ilgilendirip de sevdiğim sadece üç şey var. O da ilk olarak Dee ile dostluğu. Bahçe hobisi (okudukça benim de ilgimi çekti). Daemon ile acayip sert kavgaları. Bu üçü ciddi manada hoşuma gitti. Belki bunlar yüzünden seriye devam edebilirim.
Bir de kitabın arka sayfalarına Daemon'ın ağzından bölümler koymuşlar. Ne bileyim okuduğum yerleri tekrar okumak bana pek bi cazip gelmedi. Kendisi hakkında ufak bi kaç bilgi çıtlatabilirdi ya da Katy'nin yanında olmadığı zamanlar yaptığı bir olayı anlatabilirdi. Yani Ash veya Dee'le bir sahnesi olabilirdi. Ama yine de yazarın bunu düşünmesi ayrı ve güzel bir incelik olmuş.
Son olarak, dediğim gibi kitapta ki kız karakteri pek beğenmediğim için seriye biraz soğudum. Kurnaz karakterler daha çok hoşuma gidiyor. Ancak siz bunu sorun olarak görmüyor ve vampirlerdi, kurt adamlardı derken başka bir konu okumak istiyorsanız hemen başlayın. Çok çok öpüldünüz
Kitaplıktan Sevgilerle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder